អត្តវគ្គវណ្ណនា

១២ អត្តវគ្គ

១៥៧. អត្តានញ្ចេ បិយំ ជញ្ញា,    រក្ខេយ្យ នំ សុរក្ខិតំ; តិណ្ណំ អញ្ញតរំ យាមំ,    បដិជគ្គេយ្យ បណ្ឌិតោ។

បើបណ្ឌឹតដឹងខ្លួនថា ខ្លួនជាទីស្រឡាញ់ គួររក្សាខ្លួននោះអោយល្អ គួរស្ងួនគ្រងខ្លួនទុកក្នុង​វ័យទាំងបី វ័យណាមួយ។​

១៥៨. អត្តានមេវ បឋមំ,   បតិរូបេ និវេសយេ;

អថញ្ញមនុសាសេយ្យ, ន កិលិស្សេយ្យ បណ្ឌិតោ។

បណ្ឌិតគួរដម្កល់ខ្លួនទុកក្នុងគុណដ៏សមគួរជាមុនសិន ហើយសឹមប្រៀនប្រដៅអ្នកដទៃ ជា​ខាង​ក្រោយ(ធ្វើយ៉ាងនេះ)នឹងមិនលំបាកឡើយ។

១៥៩. អត្តានំ ចេ តថា កយិរា, យថាញ្ញមនុសាសតិ;

សុទន្តោ វត ទមេថ, អត្តា ហិ កិរ ទុទ្ទមោ។

បុគ្គលប្រៀនប្រដៅអ្នកដទៃយ៉ាងណា ត្រូវធ្វើខ្លួនអោយបានយ៉ាងនោះដែរ អ្នកដែលទូន្មាន​ខ្លួន​ល្អ​ហើយ ទើបគួរទូន្មានអ្នកដទៃបាន ព្រោះថា ខ្លួនកម្រទូន្មានបានពេកណាស់។

១៦០. អត្តា ហិ អត្តនោ នាថោ, កោ ហិ នាថោ បរោ សិយា;

អត្តនា ហិ សុទន្តេន, នាថំ លភតិ ទុល្លភំ។

ខ្លួនជាទីពឹងរបស់ខ្លួន អ្នកដទៃជាទីពឹងដូចម្ដេចបាន ព្រោះបុគ្គលអ្នកមានខ្លួនហ្វឹកហ្វឺនល្អហើយ រមែងបាននូវទីពឹងដែលគេរកបានដោយកម្រ។

១៦១. អត្តនា ហិ កតំ បាបំ,      អត្តជំ អត្តសម្ភវំ;

អភិមត្ថតិ ទុម្មេធំ,   វជិរំ វម្ហយំ មណិំ។

បាបកើតអំពីខ្លួន មានខ្លួនជាដែនកើតដែលខ្លួនធ្វើហើយ តែងញាំញីមនុស្សឥតប្រាថ្នា ដូច​ពេជ្រ​សម្រាប់កាត់កែវមណីដែលកើតអំពីថ្មដូច្នោះឯង។

១៦២. យស្ស អច្ចន្តទុស្សីល្យំ,              មាលុវា សាលមិវោត្ថតំ;

ករោតិ សោ តថត្តានំ,              យថា នំ ឥច្ឆតី ទិសោ។

ភាពជាអ្នកទ្រូស្ដសីលហួសហេតុ គ្របសង្កត់(នូវអត្តភាព)របស់បុគ្គលណា ដូចវល្លិ៍ដែលរួបរឹត ដើមឈើ បុគ្គលនោះឈ្មោះថាធ្វើខ្លួនឯងអោយវិនាស ដូចជាចោរអ្នកប្រាថ្នាធ្វើបុគ្គលនោះ អោយវិនាសដូច្នោះ។​

១៦៣.  សុករានិ អសាធូនិ,  អត្តនោ អហិតានិ ច;

យំ វេ ហិតញ្ច សាធុញ្ច,             តំ វេ បរមទុក្ករំ។

កម្មទាំងឡាយណា មិនល្អផង មិនជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនផង កម្មទាំងនោះដែលជន​ពាល​ធ្វើ​បាន​ដោយងាយ កម្មណាជាប្រយោជន៍ផង ល្អផង កម្មនោះឯង ដែលជនពាល​ធ្វើ​បាន​ដោយ​លំ​បាក។

១៦៤. យោ សាសនំ អរហតំ,              អរិយានំ ធម្មជីវិនំ;

បដិក្កោសតិ ទុម្មេធោ,              ទិដ្ឋិំ និស្សាយ បាបិកំ;

ផលានិ កដ្ឋកស្សេវ,                អត្តឃញ្ញាយ ផល្លតិ។

បុគ្គលណាអ័ប្បប្រាជ្ញា អាស្រ័យទិដ្ឋិដ៏លាមក ហាមឃាត់សាសនារបស់ព្រះអរហន្ដ​ទាំង​ឡាយ​ដ៏​ប្រសើរ រស់នៅដោយធម៌ ការហាមឃាត់​របស់បុគ្គលនោះ រមែងចេញផល ដើម្បីសម្លាប់ខ្លួន ដូច​ផ្លែឬស្សីដូច្នោះ។

១៦៥. អត្តនា វ កតំ បាបំ,                   អត្តនា សំកិលិស្សតិ;

អត្តនា អកតំ បាបំ,                  អត្តនាវ វិសុជ្ឈតិ;

សុទ្ធី អសុទ្ធិ បច្ចត្តំ,  នាញ្ញោ អញ្ញំ វិសោធយេ។

អ្នកធ្វើបាបខ្លួនឯងនឹងសៅហ្មងខ្លួនឯង អ្នកមិនធ្វើបាបខ្លួនឯងតែងបរិសុទ្ធស្អាតខ្លួនឯង សេចក្ដី​បរិសុទ្ធិនឹងមិនបរិសុទ្ធិមានចំពោះខ្លួន អ្នកដទៃនឹងធ្វើអ្នកដទៃអោយបរិសុទ្ធិពុំបានទេ។

១៦៦. អត្តទត្ថំ បរត្ថេន,     ពហុនាបិ ន ហាបយេ;

អត្តទត្ថមភិញ្ញាយ,           សទត្ថបសុតោ សិយា។

បុគ្គលកុំគប្បីធ្វើប្រយោជន៍ខ្លួនអោយវិនាស ព្រោះប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ សូម្បីច្រើន បើ​ដឺងច្បាស់នូវប្រយោជន៍របស់ខ្លួនហើយ គប្បីខ្វល់ខ្វាយក្នុងប្រយោជន៍របស់ខ្លួននោះ។

អត្តវគ្គវណ្ណនា និដ្ឋិតា។